Direct zorg aanvragen
Vul uw telefoonnummer in en wij bellen u zo snel mogelijk terug.
"*" geeft vereiste velden aan
Maak kennis met Tineke Haamers, verpleegkundige.
Tineke werkt veel via ons als zzp verpleegkundige. Ze is sinds 2015 zzp’er. Daarvoor werkte ze in een instelling in Amsterdam, voornamelijk in de nachtdiensten. We zijn benieuwd hoe zij haar werkzaamheden als verpleegkundige ervaart.
Tineke werkt meestal in de palliatieve zorg met 24-uursdiensten. Zij kiest er bewust voor om niet met cliënten met ALS of beademingsproblematiek te werken. Met beademingsapparatuur werkt zij liever niet.
Tineke: “Gelukkig kan ik mijn voorkeuren aangeven als zzp’er.” Dat kan niet als je in dienst bent? “Nee, daar werk je in een instelling met diverse soorten patiënten. Maar dan ben je als verpleegkundige al gespecialiseerd bezig op gespecialiseerde afdelingen.”
Tineke vervolgt: “Maar ik verleen niet alleen palliatieve zorg. Zo heb ik een lange tijd een vrouw verzorgd die Covid had gehad en aan de beademing had gelegen. Die moest gerevalideerd worden. Dat komt ook voor.”
“Met een partner die niet helemaal fit is, moet ik natuurlijk wel opletten. Als ik wist dat er Covid in het spel was, dan nam ik de opdrachten niet aan.”
“Nu is het wat minder erg. Al speelt het nu weer op. Maar als je besmet raakt dan is het meestal niet meer zo erg, als een flinke griep of zo.”
Tineke snapt heel goed dat cliënten niet over een nacht ijs gaan: “Het is wel iets wat cliënten tegenhoudt om deze zorg aan te vragen. Iemand continu over de vloer, en wat moet ik er mee?”
Ze vervolgt: “Aan een kant zie je zieke mensen die alleen zijn, die bloeien enorm op. De eenzaamheid is weg. Er is altijd iemand die voor ze zorgt.
Aan de andere kant woont de familie soms ver weg. En krijgt de cliënt daarom weinig hulp of bezoek. Of zijn de cliënten wat moeilijke mensen, waar de familie niet even voor de gezelligheid langskomt. “
“Wil je alleen zijn dan kan het ook. Ik stel dan meestal voor om me even af te zonderen. Soms zeggen ze oh ja, dat is goed en soms: kom er gezellig bij zitten! Privacy is altijd mogelijk. Altijd.”
Tineke: “Als je bij iemand komt, dan ken je elkaar helemaal nog niet. Je gaat dan zoeken naar gemeenschappelijke interesses. Zodat je een band kunt gaan opbouwen en er vertrouwen ontstaat. Dat is ook altijd heel leuk om te onderzoeken. Wie is de mens achter de cliënt.
Van de familie hoor ik vaker terug dat ik rust breng in de zorg en dat men vertrouwen heeft in mij. Dat is goed om te horen.”
Vaak is voorafgaand aan de 24 uurszorg een lange weg gegaan door mantelzorgers. De zorg is steeds zwaarder geworden. De rol verandert.
Tineke, merk jij dat de mantelzorgers na de komst van jou en je team tot rust komen?
Tineke: ”Ja zeker, ze kunnen een stapje terug nemen, de stress van de zorg valt weg.
Mantelzorg is zwaar. Helaas blijven de mensen in zo’n situatie zitten omdat er geen oplossing voor is. Zo werd ik ’s nachts gebeld tijdens een dienst door een man wiens vrouw dementeerde. Ze herkende haar man niet meer. De man wist niet wat te doen. Hij durfde niet te gaan slapen want zijn vrouw was aan het spoken. Dat was wel erg triest. En dan ga je situaties krijgen die uit de hand gaan lopen. En dat is niet gek. Soms wordt iemand zo getergd dat hij of zij het geduld verliest. En dat is sneu hoor. Dit soort situaties zijn er volgens mij heel veel.
24-uurszorg vóór de palliatieve fase zou wenselijk zijn. Maar dat kan helaas niet.
Tenzij de situatie echt onhoudbaar wordt en dat regelmatig de huisarts en huisartsenpost opgebeld wordt en zo iemand opgenomen moet worden. Maar er zijn maar een minimaal aantal plaatsen. En de wachtrij is enorm. “
Voor de mantelzorgers nemen de problemen ook steeds meer toe. Ze kunnen minder werken of raken hun baan kwijt, gaan daardoor ook kampen met gezondheidsproblemen waardoor de zorg uiteindelijk steeds duurder wordt.
Tineke: “Ik zorg ’s ochtends voor de medicatie en het ontbijt. Ik probeer altijd de keuzes bij de mensen te laten. Zodat ze zelf de regie houden. Dus wil je je nu wassen of over een half uurtje?
Boodschappen doe ik ook, als het kan samen met de cliënt. Zodat ze actief blijven. Ik probeer het gezellig te maken. Samen een spelletje spelen, voorlezen of samen een programma bekijken. De haren wassen, in de krul zetten. Je bent als het ware de hele tijd met die persoon bezig.
Ik weet niet of een ander dat ook doet, maar ik vind het wel heel belangrijk die complementaire zorg.
Bij specialistenbezoek kan ik ook meegaan. Soms willen de kinderen alleen, maar vaak word ik ook meegevraagd, of ga ik alleen met de cliënt.
We gaan echter niet het hele huis schoonpoetsen. Maar alles wat direct met de cliënt te maken heeft, dat houden we bij. “
Tineke: “De hulpmiddelen kunnen we zelf regelen. We weten bij wie we moeten zijn om erachter te komen waar ze geleend of gehuurd kunnen worden.”
“Bij 24 uurszorg is de zorg in de nacht een waakdienst. Je bent dan snel aanwezig als er zorg nodig is. Maar je hebt wel recht op slaap en een slaapplek.”
Hebben ze altijd een slaapkamer voor je als je dienst hebt?
Tineke: “Meestal wel. Maar ik heb ook wel eens op een matrasje in de huiskamer gelegen,” lacht Tineke. “Maar dat was zo’n leuke zorg!”
Tineke vervolgt: “In de tijd voordat ik via Particuliere Thuiszorg Nederland werkte, gaf ik palliatieve zorg via de zorgverzekering. Dan kom je werkelijk overal en in verschillende omstandigheden.”
In de 24 uurszorg werk je in teams. Daarin zitten verzorgenden en verpleegkundigen. Maar je werkt nooit gelijktijdig.
Tineke: “In een team heb je wel altijd het overdrachtsmoment. Dan heb je het over de cliënt, over dingen die je tegen komt – hoe doe jij dat? Hoe doe ik dat – en het geven van tips aan elkaar.
We bellen elkaar ook wel. Kijk, als je een leuk team hebt, dan werkt dat natuurlijk wel mee.”
Een team is meestal gevarieerd. Met verpleegkundige(n) en verzorgenden. In principe is veel werk hetzelfde, alleen mag een verpleegkundige meer handelingen doen. Maar als de zorg complex is, dan zitten er meer verpleegkundigen erin.
Tineke antwoordt: “Nou Particuliere Thuiszorg Nederland helpt natuurlijk wel mee. Die kent zijn pappenheimers wel een beetje. Ook met het laatste team waar ik mee heb gewerkt, daar zou ik zo weer mee willen beginnen.”
Tineke heeft hart voor haar werk en haar cliënten. Ze vertelt mij: “Elke cliënt laat wel een indruk bij mij achter. Iets wat ik niet gauw vergeet. Absoluut. Zeker als je ergens al langer werkt. Veel cliënten blijven altijd wel een beetje bij je.”
“24 uurszorg ontlast de kinderen. Ze komen altijd kijken wat ze in huis hebben gehaald. En zodra ze zien dat het goed is, doen ze met een gerust hart een stapje terug.
Ze kunnen nu op bezoek komen zonder te hoeven zorgen.”
Tineke zit vaak in de complexe zorg. Er gebeurt veel in de omgeving van de client. Onenigheid in de familie bijvoorbeeld. Tineke: “ik heb een keer meegemaakt dat er ruzie binnen een gezin was. De moeder was stervend en de zonen kwamen elkaar tegen in de gang. Toen was het echt matten. De fietsen vlogen over de straat.
En ondertussen ligt de moeder daar te sterven. Zo erg.
En geld, geld is vaak de oorzaak van ruzies binnen de familie.
Maar over het algemeen geen agressie. Wel kortere lontjes. Maar dat heb je overal. En dat is van alle tijden. En dat heb je ook in een verpleeghuis of ziekenhuis.”
“Omdat een zelfstandige zorgverlener zelf de kosten voor werving, belasting, verzekeringen, pensioenopbouw, opleidingen, vrije dagen en vakantiedagen draagt, is het uurloon natuurlijk hoger. Aan de andere kant zijn de overheadkosten minimaal.”
Tineke: “Wees niet bang voor het inleveren van privacy. Dat valt reuze mee. Daarnaast verlicht een verzorgende/verpleegkundige ook nog eens de eenzaamheid.
En er zitten vaste mensen in een klein team. Dat is ook belangrijk. Ik had eens een cliënt die zorg gehad had vanuit een zorginstelling. Zijn opmerking staat me nog steeds bij: “Half Breda heeft mijn blote kont al gezien!””
“Cliënten vinden het heel prettig dat we allemaal al wat ouder zijn. Geen jonkies meer van 20 -30 jaar oud. Die hebben de ervaring niet, de mensenkennis niet, hebben nog niet zoveel meegemaakt…. Wij hebben gewoon veel meer levenservaring.
Daarnaast gaan de cliënten niet met jongeren hun problemen delen. Ze hebben de leeftijd van hun kleinkinderen. Oudere zorgverleners weten nog hoe het vroeger was, begrijpen de situatie veel beter.”
Tineke vervolgt: “En we staan wat steviger in onze schoenen, ook naar de cliënten toe. Het is soms puzzelen hoe je cliënten zover krijgt dat ze gaan doen wat ze moeten doen. Vooral als het stevige karakters zijn die in hun werkzame leven ook behoorlijke functies hebben gehad. Maar dat is wel een leuk spel. Je zet jezelf niet zo gauw meer met de rug tegen de muur. Ik heb mensen wel leren kennen, ook omdat ik in het verleden ook in de psychiatrie heb gewerkt.”
Tineke besluit met: “ Ik ben gek op mijn vak. Ook na mijn pensioengerechtigde leeftijd wil ik nog doorgaan (over 10 maanden). Want Ik vind het zó leuk. Ieder mens heeft zijn eigen geschiedenis en zijn eigen levensverhaal. Dat is wel heel bijzonder.”
Tineke bedankt voor het interview! Nog heel veel werkplezier, en wie weet: tot ziens!
Op zoek naar meerdere interviews? Lees dan bijvoorbeeld eens het interview met Paula Kentie, ook een verpleegkundige die via Particuliere Thuiszorg Nederland werkt.