Maak kennis met Paula Kentie, verpleegkundige

We denken dat u het misschien wel leuk zou vinden om een aantal van de zelfstandige zorgverleners te leren kennen die via ons werken. Daarom zijn we gestart met een interviewreeks.

We trappen af met Paula Kentie.

 

24 uurszorg en verpleging wordt meestal verleend door teams. Een kleine groep zorgprofessionals die elkaar afwisselen in de zorg voor een cliënt. Meestal bestaat een team uit vrouwen, de zusters. Maar ook mannen, broeders, kunnen deel uit maken van een team.

Paula: “Broeders in een team zijn prettig vanwege de dynamiek. Ook zijn broeders fijn bij mannelijke cliënten. “

Een cliënt kan zelf bepalen of de zorg verleend wordt door mannen of vrouwen. En zoals Paula al aangeeft, zijn er mannelijke cliënten die het fijn vinden door een mannelijke broeder verpleegd te worden. Tijdens de intake kan dat aangegeven worden.

Particuliere Thuiszorg Nederland stelt zelf de teams samen. Paula vindt dat wel zo prettig.

Paula: “Omdat de mensen op ons kantoor alle zorgverleners kennen, weten ze precies wie er in een team past. Ook welke type zorgverleners het beste passen bij de cliënt.

Dat gebeurt niet bij alle bemiddelaars in de zorg. Andere bemiddelaars laten het aan de zorgverleners zelf over om een team samen te stellen.”

Paula antwoordt: “Particuliere Thuiszorg Nederland kijkt eerst wat voor zorg nodig is en of ze kunnen garanderen dat de zorg gegeven kan worden. Dan pas wordt de zorg opgestart.

Er zijn ook bureaus die dat niet doen en de zorg gewoon opstarten. Daarna wordt er pas gekeken of er überhaupt zorg gegeven kan worden. Het kan bij die bureaus wel eens voorkomen dat er geen aflossing is van de zorg en de cliënt ineens zonder zorgverlener zit. Dat is best wel spannend voor de cliënt en ook de zorgverlener. Want die wil natuurlijk niet dat de cliënt zonder zorg komt te zitten.”

Dat kan dus niet via Particuliere Thuiszorg Nederland gebeuren.

Werkzaamheden en financiering

De financiering blijkt vaak een puntje bij toekomstige cliënten. Wat vind jij ervan?

Paula: “Bij 24 uurszorg wil je graag elk uur van de dag zorg. Zoals bijvoorbeeld bij vergevorderde dementie. Ook als dat niet elk uur nodig is. De kosten blijven dan per uur hetzelfde omdat de zorgverlener nooit van tevoren weet of er acute zorg nodig gaat zijn. Je betaalt dan voor de kennis die de zorgverleners paraat hebben in geval van nood.

Daarom doen veel zorgverleners in de “leegloop” uurtjes licht huishoudelijk werk. Zo besteden ze hun tijd nuttig.

Maar je kan de kosten als bijzondere ziektekosten af trekken, daarvoor verwijs ik de mensen door naar hun accountant of boekhouder.”

Werk je alleen als verpleegkundige?

“Als verpleegkundige neem ik niet alleen specialistische diensten aan. Ook wel diensten met alleen verzorging. Ik vind de afwisseling sowieso heel erg prettig, omdat alleen geconcentreerd specialistische zorg geven heel vermoeiend is.”

Palliatieve zorg

Paula zelf werkt het liefste in de palliatieve zorg.

Paula: “de palliatieve zorg staat tegenwoordig meer in de belangstelling en terecht. Je kan de laatste levensfase immers niet over doen.

Het is zeer interessant en inspirerend werk omdat het niet alleen over protocollen, richtlijnen en zorgpaden gaat, maar dat er vooral een beroep op je levenservaring wordt gedaan.

Vaak gaat de reguliere 24 uurszorg geleidelijk over in palliëren. Je kent je cliënt goed en merkt kleine verschillen snel op. Dan kan je samen met de cliënt en de huisarts het beleid bepalen. En bewaken dat de cliënt zelf de regie zo veel als mogelijk blijft behouden.

In de reguliere thuiszorg moet een gesprek over het naderend einde tijdens zorg momenten speciaal gepland worden. En dan moet het gebeuren. Ik heb hier 24u per dag tijd voor en vaak meerdere dagen dus dat werkt veel soepeler.”

Geestelijke zorg

Is de geestelijke zorg een welkome aanvulling van jouw taak?
“Ja, omdat het zo vanzelf gaat. Je bent er gewoon en je gaat het gesprek aan.

Niet pushen, gewoon afwachten. Je hoeft vaker alleen maar te luisteren. Het enige wat je hoeft te doen is de condities daarvoor te scheppen.

Ik kan meegaan met heel veel godsdiensten. Want het gaat niet om mij, het gaat om de cliënt.

Heel af en toe kan het voorkomen dat een levensovertuiging zo tegen mijn eigen overtuiging in gaat, zoals bijvoorbeeld dat de omgeving bepaalt dat pijn noodzakelijk is, en ik zie de cliënt ontzettend veel pijn lijden, dat ik de zorg terug moet geven. Dat gaat dan zo tegen mijn gevoel in, dat vind ik heel lastig.”

Specialistische zorg zoals bij ALS

Als Paula zorg heeft gegeven aan iemand met ALS, dan neemt ze even een time out i.v.m. de zorgzwaarte. Of een puber met een hoge dwarslaesie, dat vraagt ook om een geheel eigen aanpak.

“Net als vroeger toen ik zelf kinderen kreeg. Ik kon toen ook niet meer op de kinderafdeling van het ziekenhuis werken. Ik trok het mij teveel aan en dan kan je niet professioneel werken.”

Vakantie zorg

Ja, ook vakantiezorg valt binnen de diensten die Paula aanbiedt. Maar het is wel heel pittig: “Ik liep met de zware tassen te zeulen. We hadden maar een kleine huurauto en ook nog een rolstoel. Het was een uitputtingsslag.”

“Op vliegveld krijg je begeleiding, daarna niet meer. Zie dan maar dat iedereen met alle spullen op zijn plek terecht komt.”

Paula vervolgt: “Maar het was de moeite waard, ik heb nog steeds contact met die mensen!”

Mantelzorg is heel zwaar voor naasten die vaak al een lange band hebben met de cliënt waarvan de zorgvraag langzaamaan steeds groter wordt. De naasten hebben vaak ook een baan en/of een gezin dus dubbel op.

Hoe prettig is het dan dat zorgtaken overgenomen kunnen worden door professionele, betrokken krachten die het klappen van de zweep kennen en iedereen in hun waarde laten. Goede communicatie wie wat waar en wanneer doet, is heel belangrijk voor een aangename sfeer en dan is een klein vertrouwd team rond een cliënt een verademing.

Het gaat tegenwoordig ook niet alleen om fysieke zaken, maar er moet vaak intensief met vele instanties overlegd worden en iedereen weet hoe frustrerend dat kan zijn om lang in de wacht te moeten staan voordat je eindelijk de juiste persoon aan de lijn hebt.  Wij hebben tijd om ook zulke zaken te regelen indien gewenst.

Tot rust komen

Paula: “De mantelzorgers/kinderen zeggen dat ze eerst een paar weken tot rust gaan komen. Ze hebben dan een goed gevoel bij mij en kunnen dan met een gerust hart zich terugtrekken. Ik hoor dan van de kinderen terug: Ik weet dat mijn vader of moeder in goede handen is.”

“Het gezin wordt er altijd bij betrokken,” vertelt Paula. “Omdat je zorgtaken kunt overnemen wordt de rollen weer anders.

Dat is ook fijn voor de cliënten zelf. Want die vinden het ook niet altijd leuk door hun eigen kinderen bijvoorbeeld gewassen te worden. Ze laten het dan ook liever over aan de professionals.” Paula vult aan:

“Je kan niet je eigen familie verplegen. Je bent óf verpleegkundige óf dochter. Die band is te nauw. Je kan niet in die twee rollen tegelijk functioneren. Tenminste, mij lukt het niet.”

Waar moeten de zorgverleners slapen?

Bij 24 uurdiensten moeten de zorgverleners wel de gelegenheid hebben om zich terug te kunnen trekken en een eigen slaapplek hebben. Maar hoe is dat in de praktijk?

Paula: “het liefst heb ik natuurlijk een aparte slaapkamer en een eigen toiletruimte. Maar ik heb van alles al meegemaakt. Van super-de-luxe tot echt behelpen. Dan moet ik bijvoorbeeld een ruimte delen of slaap ik op de bank of op een stretcher. We zijn flexibel en passen ons aan (wat niet altijd gemakkelijk is met het klimmen van jaren).

Het is wel belangrijk dat als de cliënten echt slecht zijn, de zorgverleners in de buurt kunnen zijn/blijven. Dus een unit in de tuin bijvoorbeeld is dan minder geschikt.”

Klikt het niet? Vraag een andere zorgverlener!

Als het niet klikt mogen zorgverleners vervangen worden. Dat weten de cliënten vaak niet.

Het is niet zo dat dan de zorgverleners dan zonder werk zitten. Vooral bij palliatieve zorg is het belangrijk dat er een klik is. Tenslotte is het de laatste levensfase.

Het blijft mensenwerk, iedereen is anders, iedereen heeft ook zijn eigen invalshoek.